Stille stadions

Het stuk over dodenherdenkingen van vier weken geleden blijkt vooral bij voetballers heel wat te hebben losgemaakt. ‘Jullie hebben makkelijk praten,’ zo liet Jan Vennegoor of Hesselink per e-mail weten. ‘Jullie hoeven maar twee minuten per jaar, maar wij zijn bijna elke week aan de beurt met een minuut stilte voor de wedstrijd. Ik ben dit seizoen al zeker 50 keer een minuut stil geweest. Dat is dus een hele helft, inclusief blessuretijd.’ Wat denken of doen voetballers eigenlijk tijdens zo’n stilteminuut? Lange Jan attendeerde mij op een internetforum, www.eenminuutjejebekhouden.nl, waarop voetballers hun ervaringen hierover uitwisselen. Een bloemlezing.

Denneboom: Oud-spelers, oud-bestuursleden, ereleden, dochters van Alfred Schreuder, David Di Tomasso’s, zinloosgeweld-slachtoffers, bij verkeersongevallen omgekomen supporters, bij verkeersongevallen omgekomen kinderen van supporters, slachtoffers van overstromingen, aardbevingen, tsunami’s… gek word ik ervan.
Dezenegerbuigtvoorniemand: Overstromingen? Je bedoelt zeker de overstroming in Suriname? Heb jij soms iets tegen Surinamers, mietje?
Janmetdelangeachternaam: Prins Bernhard, Rinus Michels, de paus... Hier bij PSV of bij RKC, oké, maar wat hebben ze in bijv. Groningen nou met de paus?
Denneboom: Zelfs voor André Hazes is een minuut stilte gehouden. André Hazes! Straks moeten we zelfs voor de dooie kanarie van de terreinknecht onze bek houden.
Shutup&Swallow: Hier in Engeland heb ik dat al eens meegemaakt. Alleen was dat een papegaai i.p.v. een kanarie, maar dat maakt niet uit.
Wesley: Ik vind de discussie nogal overtrokken. Als voetballer heb je nu eenmaal een maatschappelijke voordeelfunctie.
Dezenegerbuigtvoorniemand: Hé Persie, een papegaai is echt iets anders dan een kanarie hoor, eikel.
Denneboom: Ik typ ‘een minuut stilte voor de wedstrijd’ in op Google en krijg 231000 hits! Ik heb het effe uitgerekend, maar 231000 minuten, dat is bijna een half jaar stilte, vierentwintig uur per dag! Waar zijn we dan mee bezig, denk ik dan!
Janmetdelangeachternaam: 231000 minuten maal zeg gemiddeld 30000 toeschouwers, dat zijn miljarden minuten. En denk maar niet dat dat wordt uitbetaald.
Dezenegerbuigtvoorniemand: Tijdens zo’n minuut denk ik meestal: het zal toch wel een klootzak geweest zijn die nu dood is. Net goed dus. Waarschijnlijk ook nog een racistische klootzak. En tijdens die minuut ga ik dan op m’n allerhardst neuriën. Ik ben voor niemand stil. Stil zijn is ook een vorm van buigen. Misschien wel het ultieme buigen.
Bosveld: Ik tel vaak grassprietjes. Je moet toch wat.
Janmetdelangeachternaam: Ik tel altijd hoe lang die minuut duurt. Meestal is het maar een halve minuut.
Bosveld: Knap hoor. Ik kan maar tot 20.
Janmetdelangeachternaam: En die grassprietjes dan?
Bosveld : Ik doe eigenlijk maar net alsof.
Janmetdelangeachternaam: Jouw achternaam is trouwens met een ‘t’ aan het eind, wist je dat?
Gio: Ik gebruik die minuut vaak voor dingetjes waar ik anders niet zo snel aan toe kom.
Bosveld: Wat voor dingetjes?
Gio: Gewoon, nadenkdingetjes.
Bosveld: Nadenkdingetjes?!
Gio: Ja, of ik weg zal gaan bij m’n vrouw of niet, dat soort dingen. Al valt dat niet mee als jij aan de ene kant het gras staat te tellen en aan de andere kant Winston uit volle borst het Surinaamse volkslied staat te neuriën.
IJskonijn: Ik denk gewoon o wat erg, o wat erg, o wat erg. Dat ze dan dood zijn en zo. En dat een minuut achter elkaar, zoals het hoort.
Wesley: Ik denk altijd aan lekkere wijven. Meestal aan Bettina Koeman. Geef mij maar lekker mature.
Qatar: Samen met Danny deden we altijd blind hartenjagen. Dan zei ik bijvoorbeeld ‘ruiten tien’ en zei hij ‘harten aas’. Omdat we niet hardop mochten praten hadden we speciaal daarvoor leren buikspreken. De klavervrouw noemden we trouwens altijd ‘klaverbitch’.
Clarence: Ik doe vaak aan meditatie. Daarom ben ik zo evenwichtig. Helaas word ik ook tijdens minuten stilte vaak uitgefloten, en dat mediteert best kut, als je door een heel stadion wordt uitgefloten.
Wesley: En de schoppenvrouw? Noemde je die dan schoppenbitch?
Qatar: Nee, gewoon schoppenvrouw. Anders wilde Davids ook altijd meedoen.
Clarence: En dus I find myself weer een minuut lang na staan denken waarom ik toch word uitgefloten. En je hoort het extra goed, omdat verder iedereen stil is.
Qatar: Je bent gewoon een eikel Clarence, begrijp dat nou ’s. En zout eens op van dit forum. Ga ergens anders zitten janken.
Dezenegerbuigtvoorniemand: Ik kijk altijd zo vuil mogelijk naar m’n tegenstander. Psychologische intimidatie heet dat. Is heel belangrijk voor een wedstrijd. En daar heb je dan dus een minuut extra voor. Sta je eigenlijk al 1-0 voor, na zo’n minuut stilte. Van mij mogen het ook wel twee minuten zijn.
Bosveld: Met hoeveel sta je dan voor, na twee minuten?
Ooijer: Ik geniet meestal. Gewoon genieten van de stilte, dat kan op nog maar zo weinig plekken in Nederland. Dan is een stil voetbalstadion ideaal.
Qatar: Ik geniet van de stilte in mijn hoofd. Waarom moet je zonodig altijd ergens aan denken?
Hasselbaink: Ik denk altijd na over het probleem van de hypothetische donkere materie in de interstellaire ruimte. Ik ben er nooit helemaal uitgekomen. Een keer bijna, maar toen werd ik opgeschrikt door het fluitje van de scheids. Hoorde ik later van Vennegoor dat het helemaal geen minuut was geweest, maar vierenveertig seconden.
Dezenegerbuigtvoorniemand: Wat nou donkere materie een probleem? Wat bedoel je daar eigenlijk mee, klootzak?
Clarence: Ik probeer me meestal voor te stellen dat ik degene ben die dood is gegaan en dat iedereen voor mij stil is, en aan mij denkt. Prachtig mooi vind ik het dan, zo’n stil stadion.

terug