Juryverslag kolomcompetitie

Wat een onvoorstelbare kutbaan moet het toch zijn, werken bij de AIVD. De hele avond in je terreinwagen hangen tegenover een Amsterdams grachtenpand waar gastredacteur Edwin de Roy van Zuydewijn enkele mensen ontvangt. Om 19.55 kun je noteren dat er drie redacteuren naar binnen gingen, en om 20.08 heb je alweer iets te doen want dan verschijnen de andere gastredeacteur, twee meelopers, twee kratten bier en drie stokbroden. O ja, en Elise is ook nog even langs geweest, van 23.10 tot 00.15. Hebben jullie dat, jongens?
        EdRvZ had ons reeds gewaarschuwd voor zijn besmettelijkheid; onze namen staan sinds 26 oktober 2006 voor eeuwig in de registers. Wijzelf alsmede onze kinderen en kleinkinderen kunnen een carrière bij Kon. De Ruijter, de broodversierder uit Baarn, op onze buik schrijven. HH zei dat hij al eerder had gemerkt dat hij werd gescreend; vorige week had hij een bezoeker gesignaleerd op zijn website.
        Als opwarmertje vertoonde EdRvZ een stukje van zijn beruchte Trix-tapes. Schokkende beelden, dat zeker, maar toch wist een ieder de neiging tot masturbatie dapper te weerstaan, zelfs Pontius Pilatus Pablonus, Pablo voor intimi, EdRvZ’s hond met echtheidscertificaat. Maar een hond blijft een hond, ook al is het een echte, en het gedierte toonde bij het snuffelen en likken een weinig chique voorkeur voor HH’s sluitspiervormige erogene zone. ‘Ik moet mijn spijkerbroek eens wat vaker wassen,’ verzuchtte hij. Pablo was nog maar een jaar oud en had al flinke afmetingen bereikt. Meeloper PM was dan ook verbaasd te horen dat het beest nog een halfjaar zou doorgroeien, en suggereerde de aanschaf van zadel en stijgbeugels. ‘Meeloper, laat de grappen maar aan ons over,’ zei juryvoorzitter JD op dat moment streng, en hij gaf PM opdracht het stemsysteem nog eens uit te leggen. Al snel moest de zuchtende nestor CS het overnemen om de regels duidelijk op een rij te zetten: de stukken worden om de beurt gelezen, zonder gekke stemmetjes en zonder de naam van de afzender prijs te geven. Vervolgens telt de juryvoorzitter tot drie en steekt een ieder tegelijkertijd bij wijze van rapportcijfer tussen de 0 en de 10 vingers op. Alle voldoendes worden geplaatst in PC, en de hoogste voldoende wint. Is de kwaliteit van het gebodene zo laag dat verder lezen een gevaar vormt voor de volksgezondheid, dan kan een jurylid een duim opsteken. Bij een meerderheid van duimen wordt er doorgeschakeld naar de laatste alinea. En tenslotte moet natuurlijk de naam van het systeem worden vermeld: Vic-Nero, genoemd naar de uitvinder van de neerwaartse duim (Nero, Romeins keizer, 56 a.d.) en de uitvinder van het rapportcijfer (Vic van de Reijt, leraar Nederlands, 1975).
        EdRvZ sloeg met beide vlakke handen op tafel. ‘Genoeg geluld,’ zei hij, en nam de eerste inzending uit de enveloppe en begon te lezen. Na een minuutje kuchte PM zachtjes en zei voorzichtig dat hij nog één aspect van de procedure was vergeten te vermelden, namelijk dat de inzendingen hardop dienden te worden gelezen. EdRvZ gaf geen krimp en las alsnog met duidelijke stem de inzending voor van u, Victor Baarn, over de kledinggewoonten van onze kroonprins. Vooral de gespschoenen moesten het ontgelden en dat had u beter niet kunnen doen want EdRvZ draagt ook gespschoenen, sterker nog, hij is degene die dit type schoeisel ooit aan WA heeft aangeraden. Verder bevatte uw kolom de vaststelling dat WA’s opa wel altijd ‘met flair wist te combineren’, en met complimenten voor Bruine Benno bent u bij EdRvZ eveneens aan het verkeerde adres. Uit solidariteit stemden ook de andere juryleden een onvoldoende, en uiteindelijk gingen er van de 70 aanwezige vingers 25 de lucht in. Een slap onderwerp, vond men, en meeloper TdS stelde vast dat er eigenlijk sprake was van slechts één grap (WA loopt in pakken van C&A) die telkens in andere bewoordingen (in een ander jasje, zou u waarschijnlijk speels schrijven) wordt herkauwd. Nog even spitsten wij de oren bij de passage ‘Als keizer zonder mooie kleren kiest hij zelf iets uit en rukt wat er binnen handbereik hangt van de knaapjes’. De tweede helft van deze zin is zwanger van een woordspeling, maar u loste deze belofte niet in. En had u dat wel gedaan was het ook weer flauw geweest. Eigenlijk kun je het nooit goed doen, na zo’n zin, dus waarom de hele zin niet ongeschreven gelaten? Al met al leidde uw potentieel staatsgevaarlijke stuk ertoe dat zelfs de meeluisterende AIVD-ers aan de overkant van de gracht in slaap vielen. Uw inzending, Horst Grogmuller, bewees dat schoppen naar iemand die reeds op de grond ligt wellicht makkelijk is, maar toch nog een heel aangenaam tijdverdrijf kan zijn. Onder de titel ‘Desperaat 66’ veegde u met de schamele restanten van deze partij de vloer aan. Vooral uw omschrijving van Lousewies van der Laan als ‘de belichaming van de verlopen corpsslet’ oogstte veel bijval en vormde aanleiding voor een discussie over haar werkelijke Brusselse bijnaam. Was het Poesewies, zoals u beweerde, Blousewies, Loesepoes of Pispoespas? We kwamen er niet uit. Uw opbrengst bedroeg 36 punten, en aan het eind van de avond zou dit de hoogste score blijken. Maar voor de winst is ook een voldoende vereist en omdat uw aantal niet door 6 maar door 7 moest worden gedeeld, loopt u de prijs mis. Als u zichzelf in besloten kring de morele winnaar van deze Kolompolympics noemt, hebben wij daar echter geen problemen mee. De derde column was van de hand van u, J.M. van ’t Klooster, en droeg de toepasselijke titel ‘Column’. Waar het over ging bleef ook bij het voorlezen ervan volstrekt onduidelijk, en al snel verschenen de eerste duimen van de avond. Dat u het toch nog tot 23 punten schopte was louter te danken aan de laatste alinea die gewijd was aan prins Claus, die u uitmaakte voor een ‘subromantische fopcavia met een nepaccent’. EdRvZ knikte instemmend bij uw vermoeden dat Claus er niet eens een maîtresse op na hield. U eindigde met de vaststelling dat doodgaan eigenlijk zijn ‘core-industry’ was; degenen onder ons die begrepen dat u hier ‘core-business’ bedoelde konden daar wel om lachen.
        Veel koningshuis in de columns tot nu toe, viel ons op. Probeerden de inzenders EdRvZ op opzichtige wijze voor zich te winnen?
        Inzending nummer 4, van Renske Bruintjes, betekende de definitieve nekslag voor het humeur van DM, bij wie de bieren toch al niet zo lekker vielen deze avond en die bovendien uw column van amper 150 woorden moest voorlezen. ‘Heb ik me de hele week zitten verheugen op het voorlezen, krijg ik zoiets in handen.’ Uw wartaal (‘maar toch had hij altijd iets achterhaalds over zich’) bleek een persoonlijke afrekening met ene Anton, woordvoerder van het CDJA en bovendien iemand die u kent uit werkgroepen en net als u een iPod Nano heeft. Laten we zeggen dat u de innerlijke noodzaak voor deze column onvoldoende invoelbaar maakte. Of laten we zeggen dat u slechts 9 punten scoorde, dat is misschien duidelijker. En voortaan Anton graag met naam én toenaam duiden, zodat wij ook weten over wie het gaat.
        Hans Bouman, met uw column over de ogen van Marco van Basten evenaarde u de score van Renske. Met uw tactiek van filosofen-name-dropping wist u Wittgenstein-fan DM nog tot het geven van een 2 te verleiden. ‘De dood selecteert iedereen’ was met enige goede wil een schamel hoogtepuntje in uw uitermate humorloze proza, waarin wij 17 keer het woord ‘ogen’ en 43 keer het woord ‘blik’ turfden, alsmede weer een keer het woord iPod. JD wenste nog op te merken dat hij Marco van Basten altijd al een misse vent vond, ook toen iedereen nog met ’m wegliep.
        Dat het nog erger kan bewees inzender nummer 6 in een column over het al te nadrukkelijke gebruik van regen als symbool in de eigentijdse cinema. De van weinig oorspronkelijkheid getuigende openingszin ‘Laatst de film Passievrucht op tv gezien’ leverde meteen al enkele duimen op, en hoewel uw stuk toch tot het bittere einde werd uitgelezen, kwam het niet meer goed. Het onderwerp was niet makkelijk, daar waren wij ons wel van bewust, maar aangezien u zelf uw onderwerp kiest is dat niet onze schuld. Tot onze verbazing bleek u Mek Spam te zijn, die in het laatste nummer van PC nog een plaatsing had weten te bemachtigen. We wisten niet zo snel wat we nu moesten bijstellen: onze mening over uw inzending of over uw geplaatste stuk.
        Drie columns met minder dan tien punten achter elkaar, dat kwam hard aan. EdRvZ liet Pablo even uit, de achterblijvers dwaalden moedeloos tussen vergadertafel en de keuken in het achterhuis, waar de bieren in de vriezer en in de koelkast lagen. Om te voorkomen dat we de bieren in de vriezer zouden vergeten en deze kapot zouden vriezen, legden we al het bier maar in de vriezer. Het ontbrak ons aan niets; er waren ook twee zakken Nibbit (de staafjes, niet de rondjes, en JD vroeg zich af welke er eerder waren). Het stuk Port Salut waar de AIVD-microfoon in zat verstopt lieten we onaangeroerd op tafel liggen; we hadden niets te verbergen.
        Uw inzending, Tim de Gier, bracht het er weer iets beter vanaf, maar met 29 punten haalde u toch bij lange na geen voldoende. Het onderwerp, Harry Mulisch die de Nobelprijs wederom misloopt, was niet bijster origineel en de grapdichtheid lag veel te laag (het bleek zelfs niet mogelijk er een te citeren in dit juryverslag). Iedere imbeciel begrijpt al bij uw openingszin dat het over Mulisch gaat; dat u het dan toch nodig vindt dit in de laatste zin expliciet uit te leggen, leverde u de nodige strafpunten op. Wist u overigens dat pa Mulisch ook fout was in de oorlog? EdRvZ had graag gezien wanneer u daar wat meer aandacht aan had geschonken.
        Dertig punten voor u, Maarten van Wijk uit Leiden, voor uw column over de Turkse kwestie in de Partij van de Arbeid, waarbij, in uw woorden, het hoofd van de gedachtepolitie Van Hulten genadeloos sms’jes uitdeelt wanneer leden worden betrapt op foutdenk. Het was een echte column, en de opbouw verried dat u uw stuk, in tegenstelling tot enkele mede-inzenders, wel nog een keer had doorgelezen alvorens het te posten. Helaas voor u ontstond er bij de juryleden niet zoiets als een voldoende-gevoel, maar met een gedeelde tweede plaats hoeft u zich ook weer niet echt te schamen.
        Een onderwerp als dat van u, Bert Mansfeld, zal nooit en te nimmer een voldoende opleveren, ook al is het nog zo geniaal uitgewerkt (niet dat daar in uw geval sprake van was). ‘Zaag Groningen eraf en duw haar de zee in, verkoop Limburg aan de Duitsers…’, dat soort teksten hebben we echt al veel te vaak gelezen. En prima dat u een provincie met een mesthoop vergelijkt, maar is dit beeld nu zo briljant dat u het tot drie keer toe moet gebruiken? ‘Zieligheid weerspiegeld in de zompige producten die ze in hun toch al oedeem-achtige knuisten klemmen of weerspiegeld in de ruiten waarachter lelijkheid ligt opgebaard, klaar om te worden meegenomen naar een ander, naar het zich laat aanzien, onpeilbaar diep graf: dat van de domheid.’ Met een zin als deze wilt u wellicht de indruk wekken dat u uw best heeft gedaan, maar vormt voor ons slechts de bevestiging dat u zelf ook geen flauw benul heeft waar u het nu eigenlijk over heeft. Toch nog 24 punten voor u, waarom blijft een raadsel.
        Tom Springveld, 13 punten verdiende u met uw column over naakt in de Nederlandse film. Al bij de titel zagen wij aankomen dat u het over Turks Fruit zou gaan hebben, wat u vervolgens zonder enige gêne deed. Ook de opmerking dat de bioscoopbezoeker ‘kickt op schaamhaar’ gaf uw column, ‘iets achterhaalds’, zou Renske Bruintjes hebben gezegd. Dat u de verzuiling erbij haalde om uw punt te maken was een bocht waarin wij collectief de macht over het stuur verloren.
        Als er een prijs zou bestaan voor de grootste standaarddeviatie had u ’m gewonnen, Niels Sperwerson. Zowel zevens als enen vielen u ten deel voor uw column naar aanleiding van de feestende hockeydames op de NRC-voorpagina. Velen van ons wisten direct welke foto u bedoelde en hadden dezelfde associatie gehad als u. ‘Meiden in extase, rond een heilige schaal. Ze lachten met vrolijk geopende monden, volle lippen, en een uitgestoken tong. Ze werden royaal bespoten, met klodders goudgeel vocht op hun wangen…’ Tot zover gingen wij met u mee. Maar op het moment dat u begon over uw dochter van tien die ook hockeyt, haakte EdRvZ af. Hij luisterde niet meer en hoorde dus ook niet dat u niet op die leeftijdscategorie geilt maar op de A-jeugd op het veld ernaast. ‘Een kwetsbaar stuk,’ oordeelde JD al met al. Dit was inderdaad een pluspunt, niettemin bleef u steken op 30 punten hetgeen u een gedeelde tweede plaats opleverde.
        De avond kende geen winnaar, en we bleven nog lang bij elkaar om dat te verwerken. Ach, relativeerden we, met de huidige drie meelopers wordt er al heel wat meegelopen, om niet te zeggen veel; als PC een vierdaagse was geweest zouden er doden zijn gevallen, ondanks de uitzonderlijk milde oktobermaand.
        Toen het einde van de drie flessen wijn en de twee kratten bier in zicht kwam, werd de sfeer toch nog enigszins vrolijk. Pablo hapte stukjes Port Salut uit de lucht en een van de meelopers vouwde papieren vliegtuigjes van Bruine Benno’s stadhoudersbrieven. EdRvZ liet voor de tweede maal Pablo uit, ditmaal inclusief de ingeslikte afluisterapparatuur zodat we even rustig konden praten, maar zelfs toen werd het onderwerp koningshuis nog steeds angstvallig vermeden en bleef het keurig bij onschuldige gesprekken over Feyenoord en andere lagedrukgebieden. Om twee uur ’s nachts verlieten de laatsten het pand. De terreinwagen aan de overkant van de gracht onstak zijn koplampen om ons even bij te lichten, en toen we nog even op de stoep bleven staan kletsen zette hij ze maar weer uit. Om niet op te vallen stapte de AIVD-er nog even uit om een belletje te plegen, waarna hij weer in zijn donkere auto ging zitten. Met taxi’s en fietsen begaven de redactieleden zich naar hun onderduikadressen.
        De uitslag
        1 Horst Grogmuller 36
        2 Niels Sperwerson 30
        3 Maarten van Wijk 30
        4 Tim de Gier 29
        5 Victor Baarn 25
        6 Bert Mansfeld 24
        7 J.M. van 't Klooster 23
        8 Tom Springveld 13
        9 Hans Bouman 9
        10 Renske Bruintjes 9
        11 Mek Spam 6

HH

terug